زمینه و هدف: سرطان سینه یک بیماری مزمن و تهدیدکننده در زندگی افراد، خصوصاً زنان است. بیش از 55 درصد از بیماران مبتلا به سرطان، از برخی اختلالات روانی رنج می‌برند. شفقت به خود و فراتر از آن، درمان مبتنی بر شفقت، رویکردی نسبتاً جدید در روانشناسی محسوب می¬گردد. هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر کاهش افسردگی، افزایش امید و ادراک سلامت بیماران مبتلا به سرطان سینه بعد از جراحی بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه بود. مواد و روش ها: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، تمامی بیماران مبتلا به سرطان سینه مراجعه‌کننده به بخش جراحی بیمارستان امام رضا (ع) کرمانشاه بودند که 40 نفر از آن‌ها به‌عنوان نمونه به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و با گمارش تصادفی به‌صورت مساوی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش در 12 جلسه 45 دقیقه¬ای درمان مبتنی بر شفقت برگرفته از روند درمانی هاوتون (2003) شرکت کردند. گروه کنترل هیچ نوع مداخله روان‌درمانی دریافت نکرد. کلیه آزمودنی‌ها در دو مرحله شروع مداخله و جلسه پایانی مداخله بعد از اتمام جلسات درمان به پرسش‌نامه‌های افسردگی بک (1996)، پرسشنامه امیدواری میلر (1998) و پرسشنامه زمینه‌یابی سلامت ویر و شربورن (1992) پاسخ دادند. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره (مانکووا)، آزمون نرمالیته شاپیرو - ویلک، آزمون لوین و آزمون همگنی شیب رگرسیون در نرم‌افزار SPSS نسخه 24 انجام شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد، افسردگی گروه آزمایش بعد از درمان مبتنی بر شفقت، کاهش معنا‌داری یافت (05/0>P.). همچنین میزان امید و سلامت ادراک¬شده بیماران مبتلا به سرطان سینه بعد از درمان مبتنی بر شفقت، افزایش معنا‌داری در مقایسه با گروه کنترل پیدا کرد (05/0>P.). نتیجه گیری: براساس یافته‌های پژوهش حاضر، درمان مبتنی بر شفقت، درمان مؤثری برای علائم افسردگی، امید و سلامت ادراک¬شده در بیماران مبتلا به سرطان سینه می¬باشد. درنتیجه به افراد مبتلا به سرطان، متخصصان و رواندرمانگران توصیه می-شود برای بهبود سلامت روان و امید به زندگی بیماران مبتلا به سرطان سینه از مداخله درمانی مبتنی بر شفقت استفاده نمایند.

درمان شفقت¬محور افسردگی امید ادراک سلامت سرطان سینه