شیوه انتشار
آنلاین
زبان نشریه
فارسی و انگلیسی
نحوه دسترسی
آنلاین و آزاد
حوزه فعالیت تخصصی
علوم پزشکی و سلامت
شروع انتشار
1403
نوع داوری
Peer - Reviewd
ایمیل نشریه
info@mhhjr.ir
اثربخشی روان‌پویشی فشرده و کوتاه‌مدت در کاهش علائم روان‌تنی در بیماران مبتلا به دردهای مزمن: نتایج مقدماتی و بررسی ها
دوره 1، شماره 2، 1403، صفحات 81 - 103
1 کارشناسی ارشد رشته روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیمشک، استان خوزستان، ایران.
2 کارشناسی ارشد رشته روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیمشک، استان خوزستان، ایران.
3 کارشناسی ارشد رشته روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیمشک، استان خوزستان، ایران.
4 کارشناسی ارشد رشته روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیمشک، استان خوزستان، ایران.
5 کارشناسی ارشد رشته روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اندیمشک، استان خوزستان، ایران.
چکیده :
درد مزمن، فراتر از یک حس ناخوشایند جسمی، یک پدیده پیچیده و چندبعدی است که عوامل زیستی، روان‌شناختی و اجتماعی در شکل‌گیری، تداوم و شدت آن نقش دارند. این نوع درد، برخلاف درد حاد که معمولاً به دنبال آسیب بافتی و با هدف هشداردهی رخ می‌دهد، پس از طی شدن دوره بهبودی طبیعی، به مدت طولانی (بیش از سه ماه) ادامه می‌یابد و می‌تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. علائم روان‌تنی، که به عنوان تظاهرات جسمانی مشکلات و اختلالات روان‌شناختی شناخته می‌شوند، در بیماران مبتلا به دردهای مزمن بسیار شایع هستند و می‌توانند به صورت انواع مختلفی از علائم جسمی مانند خستگی مفرط، سردردهای تنشی، مشکلات گوارشی، سرگیجه، دردهای عضلانی و مفصلی غیرقابل توضیح و سایر ناراحتی‌های جسمی بروز کنند. این علائم روان‌تنی، که اغلب بدون وجود آسیب یا بیماری جسمی مشخصی رخ می‌دهند، می‌توانند به تشدید درد مزمن، افزایش ناتوانی و کاهش عملکرد روزمره، افزایش اضطراب و افسردگی، و در نهایت، کاهش کیفیت زندگی این بیماران منجر شوند. روان‌پویشی فشرده و کوتاه‌مدت (ISTDP) یک رویکرد درمانی فعال، متمرکز و مبتنی بر شواهد است که بر اساس نظریه‌های روانکاوی بنا شده و هدف آن شناسایی، بررسی و حل تعارضات ناخودآگاه روان‌شناختی است که به طور قابل توجهی در بروز، تداوم و تشدید علائم روان‌تنی و دردهای مزمن نقش دارند. ISTDP بر این اصل استوار است که بسیاری از مشکلات روان‌شناختی و جسمی ناشی از احساسات سرکوب‌شده و حل‌نشده‌ای هستند که فرد به طور ناخودآگاه از تجربه آن‌ها اجتناب می‌کند. در این رویکرد، درمانگر با استفاده از تکنیک‌های فعال و مستقیم، به بیمار کمک می‌کند تا به احساسات سرکوب‌شده خود دسترسی پیدا کند، آن‌ها را تجربه و ابراز کند، و الگوهای دفاعی ناسازگارانه‌ای را که مانع از ابراز این احساسات می‌شوند، شناسایی و تغییر دهد. این مقاله جامع به بررسی اثربخشی ISTDP در کاهش علائم روان‌تنی در بیماران مبتلا به دردهای مزمن می‌پردازد. نتایج مقدماتی حاصل از مطالعات انجام‌شده نشان می‌دهند که ISTDP می‌تواند به طور قابل توجهی علائم روان‌تنی، شدت درد، میزان ناتوانی و سطح اضطراب و افسردگی را در این بیماران کاهش دهد و کیفیت زندگی آن‌ها را بهبود بخشد. با این حال، برای تأیید این یافته‌ها، درک بهتر مکانیسم‌های عملکرد ISTDP، و تعیین عوامل پیش‌بینی‌کننده پاسخ به درمان، نیاز به انجام تحقیقات بیشتر و دقیق‌تر با استفاده از طرح‌های پژوهشی قوی‌تر و نمونه‌های بزرگتر است.
درد مزمن، فراتر از یک حس ناخوشایند جسمی، یک پدیده پیچیده و چندبعدی است که عوامل زیستی، روان‌شناختی و اجتماعی در شکل‌گیری، تداوم و شدت آن نقش دارند. این نوع درد، برخلاف درد حاد که معمولاً به دنبال آسیب بافتی و با هدف هشداردهی رخ می‌دهد، پس از طی شدن دوره بهبودی طبیعی، به مدت طولانی (بیش از سه ماه) ادامه می‌یابد و می‌تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. علائم روان‌تنی، که به عنوان تظاهرات جسمانی مشکلات و اختلالات روان‌شناختی شناخته می‌شوند، در بیماران مبتلا به دردهای مزمن بسیار شایع هستند و می‌توانند به صورت انواع مختلفی از علائم جسمی مانند خستگی مفرط، سردردهای تنشی، مشکلات گوارشی، سرگیجه، دردهای عضلانی و مفصلی غیرقابل توضیح و سایر ناراحتی‌های جسمی بروز کنند. این علائم روان‌تنی، که اغلب بدون وجود آسیب یا بیماری جسمی مشخصی رخ می‌دهند، می‌توانند به تشدید درد مزمن، افزایش ناتوانی و کاهش عملکرد روزمره، افزایش اضطراب و افسردگی، و در نهایت، کاهش کیفیت زندگی این بیماران منجر شوند. روان‌پویشی فشرده و کوتاه‌مدت (ISTDP) یک رویکرد درمانی فعال، متمرکز و مبتنی بر شواهد است که بر اساس نظریه‌های روانکاوی بنا شده و هدف آن شناسایی، بررسی و حل تعارضات ناخودآگاه روان‌شناختی است که به طور قابل توجهی در بروز، تداوم و تشدید علائم روان‌تنی و دردهای مزمن نقش دارند. ISTDP بر این اصل استوار است که بسیاری از مشکلات روان‌شناختی و جسمی ناشی از احساسات سرکوب‌شده و حل‌نشده‌ای هستند که فرد به طور ناخودآگاه از تجربه آن‌ها اجتناب می‌کند. در این رویکرد، درمانگر با استفاده از تکنیک‌های فعال و مستقیم، به بیمار کمک می‌کند تا به احساسات سرکوب‌شده خود دسترسی پیدا کند، آن‌ها را تجربه و ابراز کند، و الگوهای دفاعی ناسازگارانه‌ای را که مانع از ابراز این احساسات می‌شوند، شناسایی و تغییر دهد. این مقاله جامع به بررسی اثربخشی ISTDP در کاهش علائم روان‌تنی در بیماران مبتلا به دردهای مزمن می‌پردازد. نتایج مقدماتی حاصل از مطالعات انجام‌شده نشان می‌دهند که ISTDP می‌تواند به طور قابل توجهی علائم روان‌تنی، شدت درد، میزان ناتوانی و سطح اضطراب و افسردگی را در این بیماران کاهش دهد و کیفیت زندگی آن‌ها را بهبود بخشد. با این حال، برای تأیید این یافته‌ها، درک بهتر مکانیسم‌های عملکرد ISTDP، و تعیین عوامل پیش‌بینی‌کننده پاسخ به درمان، نیاز به انجام تحقیقات بیشتر و دقیق‌تر با استفاده از طرح‌های پژوهشی قوی‌تر و نمونه‌های بزرگتر است.
کلمات کلیدی :
درد مزمن، علائم روان‌تنی، روان‌پویشی فشرده کوتاه‌مدت، ISTDP، درمان روان‌شناختی
درد مزمن، علائم روان‌تنی، روان‌پویشی فشرده کوتاه‌مدت، ISTDP، درمان روان‌شناختی
