هدف از پژوهش حاضر پیش بینی اضطراب، عزت نفس و خودکنترلی بر اساس خودپنداره در بین دختران و پسران بی سرپرست و بدسرپرست می باشد. روش پژوهش حاضر بر مبنای هدف کاربردی و از منظر گردآوری داده ها جزء تحقیقات کمی و از نوع توصیفی-همبستگی است. روش نمونه گیری نیز از نوع دسترس بوده که نمونه پژوهش، شامل دختران و پسران بی سرپریت و بد سرپرست 12 الی 18 سال شهرستان فیروزآباد، فارس بوده. تحلیل داده در سطح توصیفی(میانگین، انحراف معیار) و در سطح استنباطی(رگرسیون) بوده. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه مفهوم خویشتن بک (SCT)، پرسشنامه اضطراب بک (BAI)، پرسشنامه خود کنترلگری تانجی(Tanji-Self-Control) و پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (SEI) استفاده شد. نتیجه: براساس تحلیل رگرسیون و داده های حاصل در جدول شماره 6 می توان گفت که خودپنداره مثبت و خود ایده آل 91 درصد از واریانس سطوح پایین اضطراب در نوجوانان دختر و پسر بی سرپرست و بد سرپرست را پیش بینی می کند، همچنین براساس تحلیل رگرسیون و داده های حاصل در جدول شماره 7 میتوان گفت که خودپنداره منفی و خودآرمانی 92 درصد از واریانس عزت نفس پایین در نوجوانان دختر و پسر بی سرپرست و بد سرپرست را پیش بینی می کند و در نهایت براساس تحلیل رگرسیون و داده های حاصل در جدول شماره 8 میتوان گفت که خودپنداره مثبت و خود ایده آل 88 درصد از سطوح بالای خودکنترلی در نوجوانان دختر و پسر بی سرپرست و بد سرپرست را پیش بینی می نماید.

خودپنداره اضطراب عزت نفس خودکنترلی